Bundan tam 47 yıl önce Londra'daki bir tasarım evinden alınan, anneanneme ait bir elbise giyiyorum bugün. Giydiğim şey bir elbiseden ziyade, 47 senelik bir hissiyat gibi. Uyumakla uyanmak arasında bir şey gibi sanki. Muhafaza edilebilir bir şeyler hala var gibi. Yani yıllar önce ve yıllar sonra... Beni anneannemin gençliğine çok benzetirler. Anneannemi tanımayanlarsa Charlotte Gainsbourg'a benzetir beni. Bana sorarsanız anneannem daha çok Sofia Loren gibi sanki. Tam bir İngiliz leydisidir kendisi. Şu an, şu yaşında bile benden çok daha güzel. Güzellik değil ama onun kadar asil olabilmek benim için yeterli (mümkünse). Anneme hamileyken kırmızı fötr şapkası, bembeyaz pürüzsüz teni, velvet kalem eteği, topuklu ayakkabılarıyla işe gidermiş. Yemek arasında eve gelir, kıyafetini değiştirir, eşine yemeğini hazırlar, diğer çocuğunu yedirir ve molası bitince diğer kombiniyle çalışmaya devam edermiş. Sonra yurt dışı seyahatlerine giderler, dönerler ve mutlu hayatlarına devam ederlermiş. Yıllar öncesinden bahsediyorum. Anneannemden bahsediyorum. Okumuş, 3 dil bilen, iyi yerlerde çalışan, zevk sahibi, bakımlı, 2 çocuk annesi, çok güzel ve güçlü bir kadından bahsediyorum. Bahsediyorum ben. Ben sadece bahsediyorum. Sene 2014, kocaman beyaz yakaları olan mavi ipek bir elbise giyiyorum ben bugün. Altına, ne kadar da anlamsız Prada botlarımı giyip nefes almaya başladım. Sonra aynaya baktım. Uyumakla uyanmak arasında gibi birşey hissettim. 47 yıl sonra bugün 5 Aralık 2014'te, sanki ondan daha fazla şeye sahip olmalıymışım gibi hissettim. Sonra eksik bir şeyler var gibi hissettim. Eksik bir şeyler var. Var ve ben bundan sadece bahsediyorum. Giydiğim şey bir elbiseden ziyade, 47 senelik bir hissiyat gibi. Ben bugün anneannemi giyiyorum. Uyandım. Ben çabalıyorum. Mutluyum. Seni seviyorum!
sahil. xx
Dress: VINTAGE (Belongs to Grandma)
Boots: PRADA
Shades: VINTAGE
Bag: LOUIS VUITTON EVA POUCH
