Sen kalpçe büyüksün benden. Dedi. Sakince büyüyen bedeni, yaşlanan elleri ve her gün bir şeyler öğrenen yüreği. Önce sorunlar yaratıyordu küçücük dünyasında, sonra kendi yarattığı sorunlara kocaman çözümler arıyordu insanoğlu. Giderek küçülüyor, aman tanrım ne kadar (büyüyordu)? Sadelik, sahip olması en zor olandı. En küçük olan, aslında en büyüktü. Az, çoktu. Ama göremedi(k). Sevgi sadece dilde, nefret kalplerde, gurur sokaklarda, para her yerdeydi. Yok yok, para sadece yerdeydi. İnsanoğlu önce eğilip almaya tenezzül etmedi. Her gün biraz daha kör olan gözleri önce yakını göremedi, sonra uzakları daha da uzak yaptı. Hayal kurmamaya başladı, kalbi nasır bağladı. Duyduklarını önemsemez, gördüklerini istemez oldu. Hep daha iyisini arayarak yaş aldı. Yaşlandı. Bedeni hala harikaydı. Çünkü bunun adı çoğu zaman paraydı(!) Şatafattan uzaklaştıkça sadeleşti. Sürdüğü rimeli artık sürmemeye başladığında kendini keşfetti. Herkesi sevmedi. Herkese gülmedi. İçinden geldiği gibiydi. Keyif denilen şey, sadece bir bireydi. O da gelip geçti.. Dünde kalanlara, yarına bakamayanlara ibretlik bir hikayeydi. İnsanoğlu her şeyin en iyisini bilirdi. Önce gözlerini kör eder, sonra yeniden görmeyi öğrenirdi. Biri iki yapmayı beceremedi. Kazandıkça kaybetti. Bir yerden geldi, diğerinden gitti. İki oldukları gün onu kalmaya ikna edemedi. Sevgisizdi. Çekemezdi. Hep fazlasını ister, o kıyafetin sadece kendinde olmasını dilerdi. İnsanoğlu bu yüzden hep tekti. Gözlerini kapatıp kalbini açtığı vakit devleşti. Kendi yürürken, yanındakileri büyütmeyi de öğrendi. Önce kıyafetlerinden arındı, sonra rimelinden. Kendi gibi olmayı öğrendikçe sadeleşti, önce 'az' oldu, sonra çoğaldı. Çok oldukça keyif alıyordu. Aslında keyif denilen şey sadece bir bireydi. O da gelip geçti.. Bir zamanlar yerden almak istediği şey parayken, şimdi eğilip kucağına aldığı 2'ydi. Çünkü 2 güzeldi. O günden sonra hep çok sevdi. Sen kalpçe büyüksün benden. Bir olanı sev, ama sen hep iki ol. Dedi.
Sevgiler,
Sahil. xx
Jumpsuit: ZARA
Bag: RARA ATELIER
Shoes: NIKE AIRFORCE
